Κατώτερο Πεπτικό
Χειρουργικές επεμβάσεις
Η χειρουργική του λεπτού και παχέος εντέρου, αποτελεί κρίσιμο πεδίο της γενικής χειρουργικής που αφορά την αντιμετώπιση διαφόρων παθήσεων του πεπτικού συστήματος.
Αυτές οι επεμβάσεις μπορεί να είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση καλοήθων και κακοήθων όγκων, φλεγμονωδών νοσημάτων του εντέρου, αλλά και άλλων παθήσεων που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Χειρουργική του Λεπτού Εντέρου
Η χειρουργική του λεπτού εντέρου αφορά επεμβάσεις στη νήστιδα και τον ειλεό. Τα πιο συνηθισμένα αίτια μιας χειρουργικής επέμβασης στο λεπτό έντερο περιλαμβάνουν τις αποφράξεις, τις αιμορραγίες, τους καλοήθεις και κακοήθεις όγκους, και τα φλεγμονώδη νοσήματα όπως η νόσος του Crohn, η οξεία σκωληκοειδίτιδα και οι επιπλοκές της (περιτονίτιδα, απόστημα, plastron, εγκολεασμός). Η λαπαροσκοπική χειρουργική είναι συχνά η προτιμώμενη μέθοδος, καθώς ο πόνος είναι αισθητά περιορισμένος αλλά και η ανάρρωση αρκετά ταχύτερη.
Χειρουργική του Παχέος Εντέρου
Η χειρουργική του Παχέος εντέρου περιλαμβάνει τις επεμβάσεις στο παχύ έντερο και το ορθό. Οι πιο κοινές επεμβάσεις αφορούν την εκτομή τμημάτων του εντέρου (κολεκτομή) για την αντιμετώπιση κακοήθων ή καλοήθων όγκων (πολυπόδων) ή σοβαρών φλεγμονών. Εδώ, η κολεκτομή και η διαπρωκτική παρέμβαση είναι δύο κύριες επεμβάσεις που εκτελούνται.
Η κολεκτομή ανάλογα με την εντόπιση μπορεί να είναι αριστερή, δεξιά, χαμηλή πρόσθια ή και εγκαρσιεκτομή και πιό σπάνια εκτεταμένη αριστερή ή δεξιά και ολική κολεκτομή. Και σε αυτή την περίπτωση, η λαπαροσκοπική προσέγγιση είναι συχνά προτιμώμενη, λόγω των πλεονεκτημάτων της σε σχέση με την παραδοσιακή ανοιχτή χειρουργική.
Η διαγνωστική Λαπαροσκόπηση και η συμφυσιόλυση είναι συνήθεις τεχνικές που εφαρμόζονται συχνά όταν η διάγνωση δεν είναι σαφής ή έχουν προηγηθεί χειρουργεία ανοιχτά ή λαπαροσκοπικά.
Χειρουργική του πρωκτού
Στις παθήσεις του πρωκτού και της περιπρωκτικής χώρας περιλαμβάνονται τα αποστήματα, τα συρίγγια, οι αιμορροϊδοπάθειες, η ραγάδα και η κύστη κόκκυγα. Εφαρμόζονται νεότερες και σχετικά ανώδυνες τεχνικές, HAL-RAR, THD με κορυφαία τη χρήση Laser που μειώνει την ανάγκη για παυσίπονα.
Επανεπεμβάσεις
Σπάνια ο χειρουργός τόσο στο ανώτερο όσο και στο κατώτερο πεπτικό καλείται να αντιμετωπίσει περιστατικά στα οποία απαιτείται επανεπέμβαση για να διορθωθούν επιπλοκές που μπορεί και να ανήκουν σε άλλο χειρουργό οπότε η δυσκολία είναι μεγαλύτερη. Η εξέλιξη της λαπαροσκοπικής – ρομποτικής χειρουργικής και η εμπειρία του χειρουργού βοηθούν σημαντικά στην επιτυχία αυτων των επεμβάσεων.
Μετεγχειρητική Φροντίδα και Ανάρρωση:
Η μετεγχειρητική φροντίδα είναι κρίσιμη για την επιτυχή ανάρρωση του ασθενούς. Οι ασθενείς συνήθως παραμένουν στο νοσοκομείο για μερικές ημέρες έως εβδομάδα, ανάλογα με τον τύπο και την έκταση της επέμβασης. Η παρακολούθηση της διατροφής, η χορήγηση αναλγητικών και η φυσικοθεραπεία είναι μερικά από τα μέτρα που λαμβάνονται για την προώθηση της ανάρρωσης. Η καλή επικοινωνία με τον θεράποντα ιατρό και η αυστηρή τήρηση των οδηγιών είναι σημαντικά για την αποφυγή επιπλοκών.
Συμπερασματικά:
Η χειρουργική του ανώτερου και κατώτερου πεπτικού αποτελούν σημαντικά πεδία της χειρουργικής που αφορούν τη θεραπεία σοβαρών παθήσεων του πεπτικού συστήματος. Οι σύγχρονες τεχνικές, όπως η λαπαροσκοπική χειρουργική, έχουν βελτιώσει σημαντικά τα αποτελέσματα και την ανάρρωση των ασθενών, καθιστώντας τις επεμβάσεις αυτές πιο ασφαλείς και αποτελεσματικές.
Συχνές Ερωτήσεις
Απάντηση:
Αφορά επεμβάσεις στο λεπτό και παχύ έντερο, καθώς και στο ορθό. Συμπεριλαμβάνονται επεμβάσεις για εκκολπωματίτιδα, πολύποδες, καρκίνο παχέος εντέρου, ελκώδη κολίτιδα και νόσο του Crohn.
Απάντηση:
Αίμα στα κόπρανα, αλλαγές στις συνήθειες του εντέρου, επίμονοι πόνοι στην κοιλιά, ανεξήγητη απώλεια βάρους ή διάρροια με πυρετό.
Απάντηση:
Η λαπαροσκοπική ή ρομποτική τεχνική μειώνει σημαντικά το μέγεθος των τομών, τον πόνο και το χρόνο ανάρρωσης. Ενδείκνυται ακόμα και σε ογκολογικές επεμβάσεις με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Απάντηση:
Σπάνια. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και για λόγους ασφάλειας, μπορεί να τοποθετηθεί προσωρινή στομία, η οποία αποκαθίσταται συνήθως σε 3 – 6 μήνες. Ο προεγχειρητικός σχεδιασμός και η εμπειρία του χειρουργού περιορίζουν την ανάγκη για μόνιμη στομία.